Groots op het Grotius

  Door: Marina van der Ven

De feestelijke reünie vanwege 75 jaar Grotius is alweer meer dan tien dagen geschiedenis, maar dagelijks nog ontvangen we enthousiaste reacties van dankbare deelnemers, of het nu gaat om oud-collega’s of -leerlingen.

Daarbij klinkt het unisono: “Wat liep de organisatie gesmeerd, en wat voelde het Grotius weer vertrouwd. Net als vanouds!”

Het begin van de feestelijkheden met de aparte ontvangst van oud-collega’s bleek een gouden greep: op leerplein 2 konden ze met koffie en vlaai in alle rust met elkaar bijpraten, en eens bladeren door de proefafdruk van het jubileumboek. Dan hadden ze al eerder uitgebreid de schermen met  Grotiusfoto’s en – kunst  bekeken , en diverse Grotiusparafarnalia die op leerplein 1 tentoongesteld waren.

Vanaf een uur of zes kwamen de eerste oud-leerlingen aanzetten, de oudsten in jaren eerst! Vaak hadden ze al een hele trip achter de rug: zelfs uit Oegstgeest, Leiden en Amsterdam kwamen ze. Memorabel was een zestal dames dat me glunderend toevertrouwde dat ‘hun Grotiusklas’ dit jaar al 50 jaar bestond. Toen ze in het jubileumboekje het Grotiuslied uit hun tijd aantroffen, basstten ze spontaan in toonvast gezang uit , en zongen ze de drie complete coupletten.

Gestaag groeide de stroom van gasten die via een rode loper onze school betraden; meteen al bij de muntverkoop waren de kreten van blije herkenning niet van de lucht.

Tot negen uur was er gelegenheid om in de aangewezen lokalen ‘generatiegenoten’ te ontmoeten. Mariska had voor de gelegenheid het scheikundelokaal geopend, en kwam grijnzend vertellen dat onze voormalige toa Jos Geelen daar weer de scepter zwaaide, wat haar aanwezigheid eigenlijk overbodig maakte. Ook in lokaal 20, waar de oudste reünisten samenschoolden,  was het oergezellig . Daar lagen oude klassenfoto’s,  die bijdroegen aan het ophalen van menig dierbare of spannende herinnering. Als souvenir aan hun illustere aanwezigheid hadden deze Grotianen het bord volgeschreven met hun namen, leeftijd en woonplaats. Er is een foto van gemaakt!

Het prachtige weer droeg bij aan de ambiance buiten, en binnen in de grote aula waagden zelfs de oudere generaties zich aan een dansje bij de live muziek van de Rolling Beatles. Ook bij de foto booth was het druk, en werden hernieuwde vriendschappen vastgelegd op de gevoelige plaat: hoe gekker, hoe liever.

Onderling en samen met docenten haalden Grotianen herinneringen op:

‘Mevrouw Vroemen, begint u nog steeds de les met ‘Alors, on va commencer’? En weet u nog dat we , nadat we in de les de Franse president gewag hoorden maken van ‘une catastrophe humanitaire’, er deze term te pas en te onpas uitgooiden bij u?’

‘En meneer Essers, doet u nog steeds van ‘ploep’ als u de term ‘de Verlichting’ uitlegt?‘  ( Dat ‘ploep ‘ is een handgebaar dat meneer Essers dan maakt om te imiteren hoe in een stripverhaal een tekstballonnetje met een lampje bij het hoofd van een personage verschijnt als deze een goed idee heeft…)

‘En mogen uw leerlingen nog steeds hun middelvinger naar u opsteken als deze refereert naar de tweede macht volgens het systeem van Montesquieu , de uitvoerende macht?’ (Waaronder volgens dezelfde meneer Essers docenten ook vallen).

En dat de activiteiten en voorkeuren  van scholieren op het Grotius niet altijd een graadmeter zijn voor hun latere ontwikkeling, werd ook duidelijk bij menig gesprek: overtuigde biologen zijn uiteindelijk in de ICT/AI- sector terechtgekomen, een wat stille  jongen is radiomaker geworden, een uitgesproken Limburgse Grotiaan is een contente arts geworden in een Antwerps ziekenhuis, een jonge vrouw die destijds een hekel had aan Duits woont en werkt nu in Berlijn, en een op het Grotius niet echt ijverige jongeman doet momenteel onderzoek naar kernfusie in het zuiden van Frankrijk.

Al met al was het hartverwarmend en motiverend dat zoveel oud-Grotianen zich de moeite hadden getroost om samen met ons 75 jaar Grotius te vieren.

Bedankt voor jullie initiatief, Nicole en Thijs. Het was een gedenkwaardige dag!